De afgelopen tijd was er veel ophef over het nieuwe beleid van Yahoo om oude, ongebruikte accounts weer in omloop te brengen voor nieuwe gebruikers. Hotmail blijkt dat al jaren te doen, en Microsoft doet dit ook bij andere gratis webdiensten als Live en Outlook.com. Bovendien wordt dit niet vermeldt in de gebruiksvoorwaarden. Een kwalijke zaak, vindt onder meer Privacy International.
Volgens sommigen is er echter niets aan de hand. Gebruikers hebben hierin duidelijk hun eigen verantwoordelijkheid en het is niet anders dan bij het wisselen van telefoonnummer of adres. Maar een e-mail account en het recyclen daarvan is toch echt iets anders.
Ander verwachtingspatroon
Mensen weten dat als ze verhuizen, er iemand anders komt wonen en post naar het nieuwe adres moet. Bij een (gratis) webmail is die verwachting er simpelweg niet, niet in de laatste plaats omdat de provider dit helemaal niet of niet duidelijk meldt. Dat een account wordt gesloten en de data gewist, dat weten veel gebruikers wel. Sterker nog, ze gaan er, bewust of onbewust, vanuit dat die sluiting juist definitief is en hun account niet ineens een tweede leven krijgt met een andere, onbekende houder.
Er is vaak geen ‘verhuizing’
Voor de post is een systeem van tijdelijk doorsturen. Bovendien kunnen oude en nieuwe bewoners ook nog onderling afspraken maken voor apart leggen of doorsturen van post. Bij een webmailaccount is van een bewuste verhuizing of opzeggen veelal geen sprake, het account raakt meestal langzaam in onbruik. Dat betekent wellicht dat de belangrijkste mailtjes gelukkig niet naar het oude account zullen worden gestuurd, maar hierdoor ontbreekt voor de gebruiker ook vaak de urgentie. Onterecht, want het is ...
Veel privacygevoeliger
Mails bedoeld voor de vorige accounthouder zijn vaak persoonlijk en direct te lezen. Sterker nog, de nieuwe houder zal in veel gevallen alleen kunnen bevestigen dat de mail voor iemand anders is door de mail zelf (gedeeltelijk) te lezen. Dat is heel wat anders dan een envelop die foutief wordt bezorgd of een ‘verkeerd verbonden’ telefoontje.
Daarnaast, het e-mail account dient als gebruikersnaam voor talloze sites en diensten. Voor het resetten van het wachtwoord van veel sites is alleen de gebruikersnaam/e-mail voldoende. Door de jaren heen zijn al snel honderden sites.
Bovendien is er ook nog eens flinke kans op vervelende naamsverwarring, zoals bleek uit het Nederlandse recyclegeval met Hotmail. Gebruikersnamen zijn namelijk veelal natuurlijke namen, en alleen dat maakt het al fundamenteel anders dan nummers of adressen vanuit privacy perspectief.
Niet noodzakelijk
Er is maar een beperkt aantal telefoonnummers dat wordt uitgegeven en ook fysieke adressen zijn er uiteraard niet oneindig. Als je verhuist, verlaat je noodzakelijkerwijs je oude adres. Bij vaste telefoonnummers buiten de regio geldt hetzelfde, maar mobiele nummers kun je al sinds jaar en dag meenemen naar een andere provider.
Het aantal mogelijk e-mailadressen is daarentegen in principe onbeperkt, waardoor er helemaal geen noodzaak is om oude accounts te recyclen. En Google bewijst met Gmail, dat niet wordt gerecycled, dat het commercieel gezien ook niet hoeft.
Door de recycling wordt ook de waarde van accounts ondermijnd. ‘Nieuwe’ accounts blijken feitelijk tweedehands. Het is niet alleen een potentiële privacynachtmerrie voor de oude houder, maar buitengewoon irritant voor de nieuwe. Tenzij die kwaad in de zin heeft, waarmee de nachtmerrie bewaarheid wordt.
Minimale vereisten bij recycling
Ontslaan bovenstaande argumenten gebruikers van hun eigen verantwoordelijkheid? Geenszins. Als mensen accounts laten verslonzen is dat hun eigen actie, of beter gezegd, gebrek daaraan. Maar dat geeft providers nog geen vrijbrief.
Voor providers verdient het de voorkeur accounts niet te recyclen. Gebeurt dat toch, dan moet dit goed zijn geregeld en de gebruikers duidelijk geïnformeerd. Een paar voorstellen:
- Duidelijke vermelding van het recyclebeleid in de algemene voorwaarden, en tevens uitleg hiervan bij het activeren van een nieuw account. En nieuwe gebruikers melden als het een ‘tweedehands’ account betreft.
- Een ruime termijn voor opdoeken en daarna weer beschikbaar stellen van accounts.
- Het stimuleren van gebruikers om een tweede e-mailadres of desnoods een telefoonnummer in te voeren, zodat via andere kanalen meldingen (van naderende sluiting bijvoorbeeld) kunnen worden gegeven. Dit moet uiteraard niet worden verplicht.
- Technische maatregelen om kaping van accounts van andere sites te voorkomen, minimaal zoals Yahoo samen met Facebook heeft gedaan, en hopelijk Microsoft ook heeft getroffen.
Binnen google speelt die discussie al langer zie ik.
http://productforums.google.com/forum/#!topic/gmail/4GOBy3XEjD4
==Dat kun je gebruikers toch niet kwalijk nemen? Dat doortrekkend zou je als gewone consument ook alles moeten weten van bijvoorbeeld auto's of het bouwen van huizen. ==
Laatst nog een auto met de buurman opgehaald 2e hands aangekocht door hem. Daar zaten alle telefoonnummers en adressen inclusief navigatiegeschiedenis van de vorige eigenaar, nog in de boordcomputer.
Ook een voorbeeld hoe mensen niet beseffen wat ze allemaal weggeven. Bewustzijn stimuleren is het enige wat echt helpt. De rest is dweilen met de kraan open.
Telefoonnummers kun je inderdaad mee nemen toch blijkt dat zeer veel nummers hergebruikt wortden en dat daar soms erg onverwachte telefoontjes binnen komen.
Neem dus gewoon een eigen mailadres voor pakweg een tientje per jaar heb je een eigen domein dat je levenslang kunt houden.
Het probleem hier zit niet in het hergebruik maar in het totale gebrek aan kesnnis van de materie en het rare gebruik om zeer vertrouwelijke zaken toe te kennen aan een gratis dienst waar tje met je privacy betaalt.
Reageer
Preview