10 historische botoxbehandelingen voor Linux

In twaalf jaar tijd heeft Linux bijna ontelbare keren een metamorfose ondergegaan. De belangrijkste 10 facelifts op een rij.

Linux begon ooit als Mimix-kloon hobbyproject. Sindsdien is er in de desktopversie enorm veel veranderd. Dit zijn de meest interessante ontwikkelingen op visueel gebied een rij.

10 historische botoxbehandelingen voor Linux

In twaalf jaar tijd heeft Linux bijna ontelbare keren een metamorfose ondergegaan. De belangrijkste 10 facelifts op een rij.

1. De eerste release: Linux 0.01

"This is a free minix-like kernel for i386(+) based AT-machines,", zo luidde de eerste zin van de documentatie bij de eerste versie van de Linux kernel. Op 17 september 1991 bracht student computerwetenschappen Linus Torvalds de eerste versie uit van een OS dat gebruikmaakte van code die je ook in andere vrije besturingssystemen terug kon vinden. Het draaide de interpreter bash en compiler gcc en ondersteunde enkel AT-machines. Een bewuste keuze, want Torvalds wilde de kernel zo snel en schoon mogelijk houden.

2. XFree86

In 1992 onstaat het XFree86 project om een open X11 display server te ontwikkelen. Samen met twm (Tom’s Window Manager) zullen deze twee grafische aansturingen het gezicht voor Linux in de jaren die volgen bepalen. XFree86 zal uiteindelijk van doorslaggevende waarde voor de ontwikkeling van X blijken, maar houdt in 2008 op te bestaan als losstaand project vanwege een internet strijd over het te gebruiken licentietype. De erfenis is overgenomen door X.Org, dat veel ontwikkelaars van XFree86 overnam.

3. KDE 1.0

Er verstrijken een aantal jaren waarin relatief weinig gebeurt, totdat in juli 1998 de eerste KDE-versie in een Linux-distributie opduikt. Voor het eerst begonnen applicaties er hetzelfde uit te zien en te werken en kreeg Linux een standaard look-and-feel mee.

4. GNOME 1.0

Een jaar later verschijnt concurrent GNOME op het strijdtoneel, om tegenwicht te bieden voor het gebruik van propriëtaire Qt-bibliotheken door KDE. Beide projecten zijn in de jaren die volgen bepalend voor het uiterlijk van een flink aantal distributies, zoals je ook op de volgende pagina’s zult lezen.

5. KDE 2.0

Als tegenreactie op het succesvolle GNOME-project lanceert het team achter KDE in oktober 2000 KDE 2.0, een systeem dat een voor die tijd prachtige interface biedt. Voor het eerst werd gebruik gemaakt van Konqueror als webbrowser, verkenner en documentviewer en werd de eerste versie van het op XML gebaseerde KOffice Suite meegeleverd.

6. KDE 3.0

Alsof het qua grafische pracht nog niet genoeg was, keken de bedenkers van KDE elkaar begin deze eeuw nog een keer aan en zetten ze in april 2002 versie 3 op de markt. Nieuw was dat de delen omgeving van de omgeving door IT afgesloten konden worden, zodat ook zakelijk gebruik en gebruik in bibliotheken of internetcafe’s tot de mogelijkheden ging behoren. Bovendien werd met KDEPrint een nieuw printframework op enterpriseniveau meegeleverd dat prima samenwerkte met tools als OpenOffice.org, FireFox en Acrobat Reader.

7. GNOME 2.0

Nu KDE heer en meester was over de Linux desktopwereld, moest GNOME iets terug doen. Dus werd in juni 2002, slechts twee maanden na het verschijnen van KDE3, een opvolger voor de eerste GNOME-versie gepresenteerd. GNOME 2 blijkt enorm populair, mede omdat usability hoog in het vaandel kwam te staan en veel functionaliteit die niet of nauwelijks gebruikt werd uit het systeem werd geschrapt, waardoor een vlotte en logisch ingedeelde omgeving ontstond. Opvallend is dat GNOME 2 nog steeds beter scoort dan het veel nieuwere, maar sterk op mobility gerichte GNOME3.

8. KDE 4.0

Zes jaar gebeurt er vrij weinig en lijken zowel KDE en GNOME tevreden met hun marktaandeel. De ene distributie kiest voor standaard KDE, de andere voor GNOME, weer anderen laten de gebruikers tijdens de installatie een keuze opgeven. In die zes jaar gebeurt er qua ontwikkeling niets spannends, totdat KDE 4 in 2008 die trend doorbreekt door met een compleet herbouwde en hoog aanpasbare desktopomgeving te komen die sterk leunt op hardwareversnelling door grafische chips.

9. Unity

In de zomer van 2010 schokt Ubuntu-leverancier Canonical de Linux-wereld door met een eigen desktopinterface te komen in de vorm van Unity. Dit gaat ten koste van GNOME en deze beslissing zet nogal wat kwaad bloed. Gelukkig blijkt terugschakelen vanaf Ubuntu 11.04 mogelijk.

Unity richt zich net als GNOME 3 op mobiele apparaten door een compactere interface te bieden zonder traditionele taakbalk, met grotere knoppen voor applicaties te werken en een minder prominent hoofdscherm.

10. GNOME 3 Shell

GNOME 3 krijgt sinds het verschijnen in 2012 veel kritiek te verduren omdat het net als Unity (en Windows 8) de traditionele desktop achter zich laat ten faveure van een meer op mobiele apparaten toegespitste interface. Hoewel Linus Torvalds het helemaal niets vindt, laten de ontwikkelaars van GNOME 3 zich niet van hun stuk brengen en blijven ze hard aan de interface werken die door anderen als ‘van oogverblindende schoonheid’ wordt omschreven. Gebruikers van GNOME die wel de lusten, maar niet de lasten van de versie 3 interface willen genieten, kunnen kiezen voor MATE, dat elementen uit GNOME 3 met het uiterlijk van GNOME 2 combineert.